İngilizce

British men of letters took this road tentatively at first, later with confidence. They were sped on by sympathetic aristocrats and an elite of responsible publishers like Strahan and Andrew Millar: “I respect iMillar, Sir,” Samuel Johnson said, “he has raised the price of literature.”^ It had been customary to solicit the financial support of wealthy noblemen through cringing dedications; even Dryden had not been able to escape servility. But early in the eighteenth century Alexander Pope pointedly dedicated his translation of the Iliad to a fellow-writer, Congreve, a mere commoner, and remarked (it has often been repeated) that he liked “liberty without a coach.” So, evidently, did David Hume; when he was a young man, he laid

Türkçe

İngiliz edebiyatçılar önce tereddütle, sonra güvenle bu yola girdiler. Sempatik aristokratlar ve Strahan ve Andrew Millar gibi seçkin bir sorumlu yayıncı elit tarafından hızlandırıldılar: "iMillar'a saygı duyuyorum, efendim," dedi Samuel Johnson, "edebiyatın fiyatını yükseltti." yaltaklanan özverilerle zengin asilzadelerin desteklenmesi; Dryden bile kölelikten kurtulamamıştı. Ancak on sekizinci yüzyılın başlarında Alexander Pope, İlyada çevirisini açıkça sıradan bir yazar olan Congreve'ye adadı ve (sıklıkla tekrarlanan) “koçsuz özgürlük”ten hoşlandığını belirtti. Görünüşe göre David Hume da öyle; genç bir adamken koydu

(5000 karakter kaldı)
İngilizce
Türkçe

İçindekiler

Son çeviriler

devamını göster›
ADS - REKLAMLAR