Organizational Citizenship Behavior (OCB) as a concept was first identified by Smith, Organ, and Near (0000) as “one manifestation of a broader disposition toward prosocial behavior” (p. 000). Their study sought to define citizenship behavior as well as identify the predictors of such behavior. The most widely accepted description comes from Organ, who perceives OCB as “individual behavior that is discretionary, not directly or explicitly recognized by the formal reward system, and in the aggregate promotes the efficient and effective functioning of the organization” (0000). While this construct has been supported and challenged (Podsakoff MacKenzie, 0000; Hoffman, Blair, Meriac, Woehr, 0000; LePine, Erez, Johnson, 0000; Borman,
0000), including by Organ himself (0000), the consensus is that this definition provides researchers with a strong definition from which to expand our understanding of OCB.
Bir kavram olarak Örgütsel Vatandaşlık Davranışı (OCB) ilk olarak Smith, Organ ve Near (0000) tarafından “toplum yanlısı davranışa yönelik daha geniş bir eğilimin bir göstergesi” olarak tanımlanmıştır (s. 000). Çalışmaları, vatandaşlık davranışını tanımlamanın yanı sıra bu tür davranışların yordayıcılarını belirlemeye çalıştı. En yaygın olarak kabul edilen tanım, OCB'yi “isteğe bağlı, resmi ödül sistemi tarafından doğrudan veya açıkça tanınmayan ve bir bütün olarak organizasyonun verimli ve etkili işleyişini destekleyen bireysel davranış” olarak algılayan Organ'dan gelmektedir (0000). Bu yapı desteklenirken ve sorgulanırken (Podsakoff MacKenzie, 0000; Hoffman, Blair, Meriac, Woehr, 0000; LePine, Erez, Johnson, 0000; Borman,
0000), Organın kendisi (0000) de dahil olmak üzere, fikir birliği, bu tanımın araştırmacılara OCB anlayışımızı genişletmek için güçlü bir tanım sağladığı yönündedir.