“Hey deer, I don’t have any human friends, so you can be my friend instead,” Gela said to the deer. From then on, he had a deer for a friend. He brought salt for his new friend, which he rubbed into its lips. The salt was very much appreciated by the deer. The next time, he brought butter, which he smeared into the welts inflicted by the trap.
Gela geyiğe, "Hey geyik, benim hiç insan arkadaşım yok, bu yüzden benim arkadaşım olabilirsin," dedi. O andan itibaren bir arkadaşı için bir geyiği vardı. Yeni arkadaşına dudaklarına sürdüğü tuz getirdi. Tuz, geyikler tarafından çok beğenildi. Bir dahaki sefere, tuzağın neden olduğu kaynaklara sürdüğü tereyağını getirdi.